Rokaðust í løtum

- Vit hava bara fingið stóran tosk, sokallaðar “eittarar”. Vit fingu eisini nakrar fáar hýsur, men ongan smáan ella miðalstóran tosk, sigur hann.

Síðstu dagarnar hava fleiri av smærri útróðrarbátunum roynt á Føroyabanka. Nakrir hava verið við línu, meðan aðrir hava roynt við snellu. Ein av bátunum er Elin Johanna, sum var mannaður við trimum næmingum á Vinnuháskúlanum. Teir landaðu á Toftum í morgun.

- Vit hava roynt við snellu á bankanum í tríggjar dagar, og hava 6000 pund. Fiskiskapurin var sera misjavnur, og sum vit skilja á bátunum, so liggja vit í miðjuni, tá ræður um nøgd, av teimum, sum vit fiskaðu saman við. Tað sigur Rói, skiparin á Elin Johannu.

- Vit hava bara fingið stóran tosk, sokallaðar “eittarar”. Vit fingu eisini nakrar fáar hýsur, men ongan smáan ella miðalstóran tosk. Vit royndu mest millum 55 - 60 favna dýpið, sigur hann.

(Mynd: Sjómansmissiónin)

- Nú eru vit ikki royndir útróðrarmenn. Men sum vit skiltu á hinum bátunum, so var fiskiskapurin tíverri langt frá líka góður í ár, sum hann var í fjør, sigur Rói.

- Tað hevur verið spennandi, hóast fiskiskapurin var sera misjavnur. Tað var einkið at fáa í tímar, og so var nógv at fáa eina løtu, og so datt fiskiskapurin niður aftur í lítið ella einki. Harafturat var frískur vindur tann eina dagin, og tá stóðu dergurnar illa niður, so tá kom lítið burturúr, sigur Rói.

- Hetta er spennandi fiskiskapur, og vit fara avstað aftur í dag. Veðurmenninir lova góð líkindir, so vónandi eru nakrir toskar eftir. Har var toskur, tí fleiri vóru krøktir, men hann tók bara onkrar løtur. Snellufiskurin er rímiliga væl í holdum, men sum skilst á línumonnunum, so er tann toskurin meiri rak, sigur Rói.

Rói, sum býr á Norðskála og Johan og Sigmundur, sum búgva á Eiði, lesa til skipsførara. Hetta er tí eitt gott umskiftið  og samstundis eitt slag av starvsvenjing hjá teimum.

Teimum og sjófólkinum annars verður ynskt Guds signing og varðveitslu.